Instytut Lwowski

Instytutu Lwowski powstał jako inicjatywa prywatna Janusza Wasylkowskiego, który zaprosił do współpracy przyjaciół, ludzi związanych ze Lwowem, m.in. Artura Leinwanda, Andrzeja Mierzejewskiego, Oskara Czernika. Celem Instytutu od początku było wydawanie „Rocznika Lwowskiego” oraz publikacji o tematyce lwowskiej.

W 2011 r. Janusz Wasylkowski oraz najbliżsi współpracownicy utworzyli fundację pn. „INSTYTUT LWOWSKI Fundacja Ochrony Dziedzictwa Kulturowego Kresów”. W istocie było to przekształcenie istniejącego przez dwadzieścia lat Instytutu Lwowskiego w nową formę prawną.

W okresie istnienia Instytut wydał ponad dwadzieścia tomów „Rocznika Lwowskiego” oraz kilkadziesiąt publikacji, zorganizował piętnaście wystaw, a jego współpracownicy wygłosili kilkadziesiąt odczytów w Kraju i zagranicą.

       Instytut Lwowski działa w celu utrwalenia dziedzictwa kulturowego Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich. Staramy się osiągać powyższy cel poprzez publikację „Rocznika Lwowskiego”. Składa się on z trzech zasadniczych części naukowej, literackiej i informacyjnej. Część naukowa i literacka zawiera najczęściej oryginalne artykuły opracowywane na zamówienie redakcji lub, w przypadku zgłaszania się autorów, po przeprowadzeniu wewnętrznych recenzji. Redakcja utrzymuje kontakt z wieloma specjalistami zarówno historykami, jak też i literaturoznawcami. Szczególne miejsce wśród tematyki historycznej zajmuje życie naukowe Lwowa jako jednego z najważniejszych centrów życia naukowego ziem polskich. Staramy się też, szczególnie w ostatnich tomach publikować materiały źródłowe.  Staramy się oprócz autorów krajowych, pozyskiwać autorów czynnych we Lwowie i generalnie na Kresach Południowo-Wschodnich.

       Zaznaczamy, że zarówno Instytut Lwowski, jak i Fundacja maja charakter „non profit”, a redakcja działa całkowicie społecznie. Jedyne honoraria jakie dotychczas płaciliśmy, były wypłacane autorom zamieszkałym na Kresach.